ยาวไปนิดนะเพื่อนๆ

ท่ามกลางเมืองที่แสนกว้างใหญ่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายมีเด็กหญิงคนหนึ่ง ชื่อ เด็กหญิงความรักทุกๆวัน เด็กหญิงความรักจะเดินทางไปที่ต่างๆตามลำพังด้วยสองเท้าเปลือยเปล่า โดยไม่สนว่าพื้นที่ที่เธอเหยียบจะสกปรกหรือสะอาด หรือร้อนระอุ หรือชื้นแฉะ หรือเต็มไปด้วยกิ่งไม้เศษแก้วต่างๆ ที่จะทิ่มแทงเท้าอันบอบบางของเธอเด็กหญิงความรักยังมีความสุขกับการเดินทางด้วยเท้าเปล่าเธอยังคงเดิน เดิน และเดินไปเรื่อยๆ อย่างเดียวดาย...แต่แล้ววันหนึ่งระหว่างเดินทางตามปกติของเด็กหญิงความรักเธอรู้สึกเจ็บปวดที่เท้าทั้งสองข้างจนไม่อยากเดินทางต่อไปความรู้สึกเหงา และ ว้าเหว่ ก็เข้ามาหาเธอทันทีทันใดนั้นเอง เด็กหญิงความรักก็ได้พบกับ "นายรองเท้า"ซึ่งเป็นรองเท้าเก่าๆ คู่หนึ่ง ไม่ได้สะดุดตาอะไรนายรองเท้าก็ทักเด็กหญิงความรักอย่างเป็นมิตร"เท้าเธอคงจะเจ็บมาก ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันเดินทางไปพร้อมๆกับเธอได้มั้ย ฉันสัญญาว่าจะปกป้องเธอเอง"เด็กหญิงความรักได้ยินเพียงเท่านั้น ความรู้สึกอ้างว้างเดียวดายที่เคยมี ก็มลายหายไปทันทีเธอจึงตัดสินใจที่จะเดินทางไปในทุกที่พร้อมกับนายรองเท้าแต่ต่อมาไม่นาน เด็กหญิงความรักก็ได้พบกับรองเท้าคู่ใหม่โดยบังเอิญ รองเท้าคู่นี้แตกต่างจากนายรองเท้ามากนักเพราะเขาทั้งใหม่ สะอาด สีสันสะดุดตา และดีไซน์นำสมัยอีกทั้งยังเป็นรองเท้าแบรนด์เนมที่มีราคาแพงอีกด้วยเด็กหญิงความรักจึงตัดสินใจที่จะทิ้ง "นายรองเท้า" แม้ว่าเขาจะสวมใส่สบาย และพร้อมที่จะก้าวเดินไปกับเธอทุกที่เด็กหญิงความรักได้สวมรองเท้าคู่ใหม่ที่แสนจะ PERFECT ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่พอดีกับเท้าเธอเพียงเพื่อต้องการให้ตนเองดูดีขึ้นในสายตาของผู้อื่นด.ญ.ความรักถึงกับยอมให้รองเท้ากัดจนเธอเจ็บปวดทรมานแต่เธอก็อดทน และพยายามเดินไปข้างหน้าต่อไปทั้งที่ในใจเธอนั้นไม่มีความสุขเลยเพียงไม่กี่วัน ด.ญ.ความรักก็รู้ดีว่าเธอกับรองเท้าคู่ใหม่นั้น เข้ากันไม่ได้เลยเพราะหลายครั้งที่เขาทำให้เธอเสียใจเขาไม่พร้อมจะเดินทางไปกับเธอในทุกๆที่ เขากลัวการลำบากเขากลัวการถูกแปดเปื้อนจากพื้นดิน โคลนที่สกปรกด.ญ.ความรักกลับมานั่งทบทวนดูเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาเธอพบว่าระหว่างเธอกับรองเท้าคู่ใหม่นั้น ยังขาดความเข้าใจทำให้ตลอดระยะเวลาการเดินทาง ทั้งคู่ต้องพบกับปัญหาเสมอถึงแม้ว่าใครๆต่างก็พากันอิจฉาเธอที่ได้ครอบครองรองเท้าใหม่แต่เธอ...ก็เลือกที่จะถอดออก และกลับมาเดินเท้าเปล่าดังเดิมมันอาจจะเจ็บเท้าบ้างในบางครั้ง แต่เธอก็สบายใจเพราะเธอสามารถเดินทางไปได้ทุกๆที่ ที่เธอต้องการด.ญ.ความรัก เดินทางลำพังมาเป็นเวลานานพอสมควรเธอเริ่มรู้สึกกลัว เหงา และโดดเดี่ยว เธออยากมีเพื่อนสักคนที่เข้าใจเธอ และพร้อมจะเดินทางไปกับเธอในทุกๆที่ทันใดนั้นเอง เธอก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยตะโกนถามเธอว่า"อยากมีเพื่อนร่วมทางสักคนมั้ยคร้าบ"ใช่แล้ว ! มันเป็นเสียงของเขา .... นายรองเท้า .....ด.ญ.ความรักดีใจมาก จนไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้เพราะเธอคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้เจอเขาอีกหลังจากที่เธอได้ตัดสินใจทิ้งเขาไปในวันนั้นนายรองเท้ายังคงพูดประโยคเดิมๆ กับเธออีกครั้งว่า"ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันเดินทางไปพร้อมๆกับเธอได้มั้ยฉันสัญญาว่าจะปกป้องเธอเอง"ด.ญ.ความรัก ยิ้มและตอบกลับไปว่า"ขอบใจนะ...ฉันสัญญาว่าเราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป"นายรองเท้าตอบกลับอย่างอ่อนโยนว่า"เธอไม่จำเป็นต้องสัญญาหรอก เพราะเมื่อไหร่ที่เธอรู้สึกเบื่อและอยากเป็นอิสระจากฉัน ฉันก็พร้อมที่จะให้เธอไป"ด.ญ.ความรักรู้ในทันทีว่า "นี่แหละคือความเข้าใจ" ที่เธอรอคอยมานานแสนนาน แต่เธอเจอแล้ว และจะดูแลรักษาอย่างดีถึงแม้นายรองเท้าจะเป็นแค่รองเท้าธรรมดาๆ คู่หนึ่งไม่ได้น่าชื่นชมในสายตาของคนอื่นแต่สำหรับ ด.ญ.ความรักแล้ว เขาสำคัญต่อเธอมากเขาเข้าใจและห่วงใยเธอ เธอรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขาแค่นั้นมันก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาด.ญ.ความรักและนายรองเท้าก็อยู่เคียงข้างกันตลอดไปในบางครั้ง เราอาจจะเห็น ด.ญ.ความรักไม่ได้ใส่รองเท้าแต่อย่าเพิ่งตกใจ !! ลองมองดูในมือเธอสินายรองเท้าอาจจะอยู่ในมือเธอก็ได้เขาอาจต้องการให้เท้าของเธอเป็นอิสระจากการผูกมัดบ้างหรือเธออาจจะซักรองเท้าแล้วแห้งไม่ทันก็ได้ อย่าคิดมาก !!

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1. คนที่ดีอาจไม่ใช่ และคนที่ใช่อาจไม่ดี
2. คนที่ใช่สำหรับคนอื่น อาจไม่ใช่สำหรับเราส่วนคนที่ใช่สำหรับเรา อาจไม่ใช่สำหรับคนอื่น
3. รักแท้มักมาถูกที่ถูกเวลาเสมอ
4. ความรักไม่ใช่การผูกมัด เพื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
5. สิ่งที่ความรักต้องการมากที่สุด คือ ความเข้าใจ

ที่มา:http://www.dek-d.com/content/view.php?id=1501